Ήταν περίπου 3 η ώρα το μεσημέρι, για την ακρίβεια 14:57, όταν ένας υπόκωφος ήχος «προειδοποιούσε» για το κακό που ερχόταν. Ο σεισμός των 5,9 Ρίχτερ στην περιοχή των Αχαρνών ρήμαξε την πρωτεύουσα και βύθισε την Ελλάδα στο πένθος.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η πρωτεύουσα είχε μετατραπεί σε μια πόλη από μπάζα, με πολυκατοικίες και κτίρια να πέφτουν σαν τα τραπουλόχαρτα και ζωές να χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, από τη δίνη του μεγάλου σεισμού, ο οποίος άφησε πίσω του 143 νεκρούς, τουλάχιστον 700 τραυματίες, 50.000 άστεγους και ζημιές σε 70.000 κτίρια.
Ο σεισμός χτύπησε τα βορειοδυτικά προάστια της Αθήνας. Το επίκεντρό του ήταν 18 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το κέντρο της Αθήνας, στους πρόποδες της Πάρνηθας. Μενίδι, Μεταμόρφωση, Άνω Λιόσια, Κάτω Κηφισιά, Ερυθραία, Περιστέρι, Νέα Φιλαδέλφεια, Πετρούπολη, Θρακομακεδόνες και Ελευσίνα ήταν οι περιοχές που χτυπήθηκαν περισσότερο.
Από τους συνολικά 143 νεκρούς, οι 79 ήταν σε έξι κτίρια και συγκεκριμένα 39 στη «Ρικομέξ», 8 στη «Φαράν», 16 στην πολυκατοικία της οδού Ψυχάρη στη Μεταμόρφωση, 7 στη μοιραία οικοδομή στην οδό Πίνδου της Νέας Φιλαδέλφειας, 3 στο εργοστάσιο «Φιλοπλάστ ΕΠΕ» και 6 στο εργοστάσιο «ΒΙΟΚΥΤ».
Για τους νεκρούς σε αυτά τα κτίρια απαγγέλθηκαν κατηγορίες, όπως και για μια κατοικία στα Άνω Λιόσια, ωστόσο οι κατηγορούμενοι τελικά αθωώθηκαν ή όπου υπήρξαν μικρές ποινές φυλάκισης, άσκησαν εφέσεις.
Την ίδια στιγμή, στήθηκαν 101 καταυλισμοί για να στεγαστούν οι άνθρωποι που έχασαν το βιος τους, εκ των οποίων μόλις οι 19 είχαν κλείσει μέχρι το 2004, ενώ ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να υπάρχουν με πιο γνωστό εκείνον του Στρατοπέδου Καποτά στους πρόποδες της Πάρνηθας.