«Σκαλίζοντας» το αρχειακό υλικό της Βουλής, στο κομμάτι του νομοθετικού έργου, βρίσκουμε το απόσπασμα από τα επίσημα πρακτικά της ΞΘ΄ συνεδρίασης της Ολομέλειας, της 24ης Φεβρουαρίου 1994. Μιας συνεδρίασης με βαρύνουσα σημασία, καθώς μετά από καθυστέρηση δεκαετιών, στο ελληνικό Κοινοβούλιο ψηφίστηκε η πρόταση νόμου του υπουργείου Εσωτερικών με την οποία «η 19η Μαΐου καθιερώνεται ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (Άρθρο 1), ορίζεται η 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (Άρθρο 2)» και «ο χαρακτήρας, το περιεχόμενο, ο φορέας και ο τρόπος οργάνωσης των εκδηλώσεων μνήμης καθορίζονται με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του υπουργού Εσωτερικών, ύστερα από γνώμη των πλέον αναγνωρισμένων ποντιακών σωματείων (Άρθρο 3)».
Η ισχύς του νόμου 2193/1994 άρχισε από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως – Τεύχος Πρώτο, Αρ. Φύλλου 78 / 13 Μαΐου 1994.
Το ημερολόγιο, λοιπόν, έγραφε 24 Φεβρουαρίου του 1994 όταν η Βουλή των Ελλήνων καθιέρωνε με ψηφισθέν νομοσχέδιο τη 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και αναγνώριζε ουσιαστικά το στυγερό έγκλημα που διαπράχθηκε.
Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση στη σχετική πρόταση νόμου, «στις αρχές του 1991, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ αποδέχτηκε ομόφωνα πρόταση του προέδρου του Ανδρέα Παπανδρέου, ύστερα από επιστολή των Ποντίων βουλευτών του Κινήματος, για την κατάθεση πρότασης νόμου για την επίσημη αναγνώριση από τη Βουλή της Γενοκτονίας των Ποντίων και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων».
Την 1η Απριλίου 1992, είκοσι δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου, ωστόσο ουδέποτε προωθήθηκε για συζήτηση από την τότε κυβέρνηση. Τον Οκτώβριο του 1993 το ΠΑΣΟΚ επανεξελέγη και η πρόταση νόμου επανακατατέθηκε στη Βουλή στις 9 Δεκεμβρίου, για να ψηφιστεί τελικά ομόφωνα από το Σώμα στις 24 Φεβρουαρίου 1994.
