Στις 31 Μαρτίου του 1960, στα περίχωρα της Φρανκφούρτης στο Νόι Ίζενμπουργκ άνοιξε ο πρώτος drive-in κινηματογράφος της Γερμανίας. Tα σινεμά αυτά ήταν ουσιαστικά ένα τεράστιο υπαίθριο πάρκινγκ, όπου οι θεατές παρακολουθούσαν μέσα από τα αυτοκίνητά τους την ταινία, η οποία προβαλλόταν σε μια τεράστια οθόνη, ενώ άκουγαν διαλόγους και μουσική μέσα από ειδικά ηχεία, τα οποία τοποθετούνταν σε κάθε όχημα.

Τα εγκαίνια του πρώτου drive-in κινηματογράφου της Γερμανίας έγιναν με την διάσημη ταινία «Ο βασιλιάς και εγώ» με πρωταγωνιστές τον Γιουλ Μπρίνερ και την Ντέμπορα Κερ. Μέσα σε πέντε μήνες ο κινηματογράφος είχε «κόψει» 250.000 εισιτήρια. 60 χρόνια μετά το drive-in σινεμά έξω από τη Φρανκφούρτη λειτουργεί ακόμα. Λόγω της κρίσης του κορωνοϊού ωστόσο οι ιδιοκτήτες του αναγκάστηκαν να το κλείσουν, αλλά και να ακυρώσουν τη μεγάλη, για τις 31 Μαρτίου, προγραμματισμένη γενέθλια γιορτή. Ο ιδιοκτητής του σινεμά Χάικο Νες σχεδίαζε να προβάλλει συνολικά έξι ταινίες, μια από κάθε δεκαετία ζωής του κινηματογράφου. Ας ελπίσουμε ότι θα γιορτάσουμε τα γενέθλια λίγο αργότερα, λέει με δόση απογοήτευσης ο Χάικο Ντες.

Απολαμβάνεις μια ταινία σαν στο σπίτι σου….

Deutschland | Autokino Gravenbruch
«Είσαι στον κινητογράφο αλλά μοιάζει σα να είσαι στο σαλόνι σου» λέει ο Χάιο Νες

Στο ερώτημα για τι έλκει ακόμα και σήμερα πολλούς θεατές στα drive-in σινεμά ο γερμανός απαντά: «Είσαι στον κινηματογράφο, αλλά απολαμβάνεις το έργο στο δικό σου ιδιωτικό χώρο, σαν να βρίσκεσαι στα σαλόνι σου. Άσε που μπορείς να έχεις μαζί σου το σκύλο σου και να καπνίσεις χωρίς να σε ενοχλεί το σκάλισμα του διπλανού στη σακούλα με τα τσιπς ή τα ποπ κορν».

Ο 81χρονος Ερνστ Σνάιντερ από το Μάιντς ήταν για πολλά χρόνια υπεύθυνος προβολής του drive-in σινεμά του Νόι Ίζενμπουργκ και λέει ότι όταν, κάποιες φορές, κοβόταν η ταινία ή έπεφτε το ρεύμα οι θεατές άρχιζαν να κορνάρουν όλοι μαζί σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ο θόρυβος από τα σχεδόν 1.000 αυτοκίνητα που χωρούσαν στον υπαίθριο χώρο ήταν εκκωφαντικός, θυμάται ο Ερνστ Σνάιντερ.

Λιγοστεύουν τα drive-in σινεμά

Deutschland | Autokino Gravenbruch
Σήμερα ο ένας drive-in κινηματογράφος κλείνει μετά τον άλλον

18 drive-in κινητογράφοι είχαν απομείνει στη Γερμανία το 2019. Η τάση είναι, δυστυχώς, καθοδική. Πριν από μια δεκαπενταετία άγγιζαν ακόμα τους 40. Και δεν είναι μόνο η τηλεόραση, τα βίντεο και σχετικά πρόσφατα το διαδίκτυο που έκαναν τη ζωή δύσκολη τους ιδιοκτήτες τέτοιων κινηματογράφων. Είναι και η εισαγωγή της θερινής ώρας το 1980, λέει ο Χάικο Ντες και εξηγεί ότι επειδή στη Γερμανία το καλοκαίρι σκοτεινιάζει αργά οι παραστάσεις ξεκινούσαν το νωρίτερο στις 10 το βράδυ.

Το πρώτο drive-in σινεμά στον κόσμο δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1933 στην αμερικανική Πολιτείας Νιού Τζέρσεϊ με το διαφημιστικό σύνθημα «Ο καθείς και το θεωρείο του». Μεσολάβησαν 33 χρόνια μέχρι να ξεκινήσει τις προβολές το σινεμά στο Νόι Ίζενμπουργκ. Στους πρώτους πελάτες το 1960 ήταν αμερικανικοί στρατιωτικοί, σταθμευμένοι στην περιοχή γύρω από τη Φρανκφούρτη. Μάλιστα τότε, θυμάται ο ιδιοκτήτης του σινεμά, σερβίρονταν στους θεατές μπέργκερ, πολύ πριν ανοίξει το πρώτο McDonald´s στη Γερμανία.

Τόπος συνάντησης για ερωτευμένους

Deutschland | Autokino Gravenbruch
Στους πρώτους θαμώνες των drive-in σινεμά στη Γερμανία ήταν κυρίως αμερικανοί στρατιωτικοί. Εδώ μπορούσε κανείς να αγοράσει μπέργκερ πολύ πριν τα MacDonald’s

Μέσα σε λίγα χρόνια οι drive-in κινητογράφοι εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη Γερμανία, λέει ο πρώην υπεύθυνος προβολής. Πουθενά δεν μπορούσε μια ολόκληρη οικογένεια να δει μια ταινία τόσο φθηνά όσο σε αυτούς τους κινηματογράφους, τονίζει ο Ερνστ Σνάιντερ. Εκτός αυτού τα drive-in ήταν πολύ δημοφιλή και για τα ζευγαράκια, συνεχίζει ο 81χρονος. «Μην ξεχνάτε ότι τότε η κοινωνία ήταν συντηρητική και ένα ερωτευμένο ζευγάρι δεν είχε άλλες δυνατότητες να βρεθεί αλλού».

Δεν ήταν λίγες φορές, λέει ο υπεύθυνος προβολής, που αναγκαζόμασταν να διώξουμε αυτοκίνητα των ζευγαριών μετά την ταινία. Η ταινία τελείωσε, τους φωνάζαμε «είτε θα πάτε σπίτια σας, είτε στους θάμνους». Έχουμε ζήσει όμως και συγκινητικές στιγμές εδώ, όπως ήταν για παράδειγμα προτάσεις γάμου, καταλήγει ο Ερνστ Σνάιντερ.

Γένι Τομπίεν (dpa)
Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος