Είναι ο ορισμός του Mr. Perfect, με ό,τι καταπιάνεται το κάνει τέλεια και ανήκει στην ελίτ των πιο επιτυχημένων ορθοπεδικών-αθλητιάτρων διεθνούς εμβέλειας. Παρά τα επιτεύγματά του, ο ίδιος είναι πολύ προσγειωμένος και εξαιρετικά απλός και συνεσταλμένος. Διατηρεί το δικό του ιδιωτικό ιατρείο στο Λούντβιχσμπουργκ, είναι επικεφαλής ιατρός στις μικτές ομάδες της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας (WFV) της Βάδης-Βυρτεμβέργης, μέλος της ιατρικής ομάδας της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας (DFB) στις ηλικίες Κ20 και πολλά περισσότερα… Αμέτρητες οι επιτυχίες του και φυσικά άξιες αναφοράς, όμως εμείς τον συναντήσαμε για να γνωρίσουμε και ποιος είναι ο Συμεών Γερονικολάκης πίσω από την επαγγελματική του ιδιότητα.

Πώς θυμάσαι τη μετάβασή σου από την Ελλάδα στη Γερμανία;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αλεξανδρούπολη μέχρι την ηλικία των 7. Η μητέρα μου είναι από εκεί και ο πατέρας μου από τη Σαμοθράκη. Αποφασίσαμε να μεταναστεύσουμε στη Γερμανία λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων της μητέρας μου. Ήταν δασκάλα και πήρε μετάθεση για το ελληνικό σχολείου του Untertürkheim και μετά του Ost. Θυμάμαι όταν ανεβήκαμε στο αεροπλάνο με τους γονείς και την αδερφή μου, ήταν η πρώτη φορά που πετάξαμε. Ήρθαμε αρχικά για 5 χρόνια όμως οι επιδόσεις μου στο σχολείο ήταν άριστες και οι δάσκαλοί μου πρότειναν να μείνουμε, ώστε να μπορέσω να εξελιχθώ.

Μπήκες γρήγορα στο γερμανικό κλίμα; Σε επηρέασε προσωπικά αυτή η αλλαγή;

Στεναχωρήθηκα γιατί μου έλειπαν τα ξαδέρφια μου, ο παππούς, η γιαγιά μου. Είχα και έναν σκύλο που τον άφησα πίσω στην Ελλάδα. Όμως επειδή ήμουν μικρός έμαθα γρήγορα τη γλώσσα, έκανα φίλους, πήγαινα στο ποδόσφαιρο και μου άρεσε. Στην ουσία ήταν κάτι που με πήγε μπροστά.

Η πρώτη σου αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο. Πού έπαιζες; Ήταν όνειρό σου να ασχοληθείς με αυτό;

Στο Stuttgarter SportClub (SSC) ήταν η πρώτη μου ομάδα, δίπλα στο γήπεδο της VfB. Με το Γιάννη Αμανατίδη, που τελικά έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, παίζαμε μαζί και μάλιστα σε κάθε προπόνηση ξεκινούσαμε μαζί, με τα πόδια, από το Bad Cannstatt στο SSC. Εγώ, αν και μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο, δεν είχα ποτέ το μεγάλο όνειρο, όπως πολλά παιδιά, να γίνω ποδοσφαιριστής. Τελικά όμως κατάφερα να συνδυάσω την αγάπη μου για τον αθλητισμό, με τις σπουδές μου.

Τι είναι αυτό που αγάπησες στην ορθοπεδική – αθλητιατρική;

Στην ορθοπεδική αγαπώ το γεγονός ότι μπορείς να βοηθήσεις και να δεις άμεσα τα αποτελέσματα. Το συναίσθημα του να συμμετέχεις στην αποκατάσταση του προβλήματος ενός αθλητή και μετά να τον βλέπεις να παίζει είναι κάτι που με γεμίζει. 

Foto Nikolaos Radis | «έτσι είν‘ η ζωή»

Είσαι μόνο 39 ετών και έχεις ήδη καταφέρει πάρα πολλά στην καριέρα σου. Πώς το πέτυχες αυτό;

Πάντα όταν βρισκόταν μία επαγγελματική ευκαιρία πάνω σε αθλητικά γεγονότα ήμουν αυτός που δήλωνε πως θέλει να συμμετέχει, όπου κι αν ήταν αυτό. Σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα της ερασιτεχνικής ομάδας της Γερμανίας στη Μάλτα, στην Πορτογαλία, στη Σλοβακία, στην Τσεχία, στην Ιρλανδία ήμουν πάντα εκεί. Και το γεγονός ότι είχα αναλάβει τη VfB και κάποια ιδιωτικά περιστατικά από πολύ νωρίς, με βοήθησε πολύ και στη δική μου γρήγορη προσωπική εξέλιξη.

Με ποιον τρόπο προσεγγίζεις τους αθλητές και τους ασθενείς σου;

Για μένα κάθε ασθενής είναι μοναδικός και δίνω μεγάλη βαρύτητα στα ατομικά του χαρακτηριστικά. Σε έναν αθλητή, για παράδειγμα, θα λάβω υπόψη όλες τις συνθήκες για να του προτείνω κάποια θεραπεία. Διερευνώ τι παίκτης είναι, σε ποια θέση παίζει, τι παπούτσια φοράει, τι πρόθεση έχει η ομάδα γι’ αυτόν και αφού μελετήσω διεξοδικά όλο το ιατρικό ιστορικό του τού παρουσιάζω όλες τις δυνατές επιλογές για τη θεραπεία του, ώστε να αποφασίσει ο ίδιος ποια θέλει να ακολουθήσει. Εννοείται πως σε όλη αυτή τη διαδρομή είμαστε μαζί, αλλά θα πρέπει ο ασθενής να πιστεύει στη θεραπεία για να μπορεί να την ακολουθήσει πιστά. Επίσης, δίνω μεγάλη βαρύτητα στον τρόπο που θα επικοινωνήσω με κάθε παίκτη ανάλογα με τον χαρακτήρα του, τι θα του πω, πώς θα το ακούσει γιατί, ειδικά στον αθλητισμό, ένας τραυματισμός συνοδεύεται από ψυχολογικό σοκ. Πρέπει να πειστεί ότι βρίσκεται σε καλά χέρια για να ηρεμήσει.

Υπάρχει κάποια επιτυχημένη θεραπεία που βοήθησε κάποιον αθλητή να μην ανακόψει την ανοδική πορεία του;

Ήμουν υπεύθυνος ιατρός ενός παίκτη που είχε μια πολύ καλή χρονιά, έβαζε γκολ παρόλο που ήταν αμυντικός και είχα μάθει για το ενδιαφέρον αρκετών σκάουτερ για αυτόν. Ο ίδιος είχε έναν τραυματισμό που κανονικά θα έπρεπε να τον κρατήσει αρκετό χρόνο μακριά από το γήπεδο. Γνώριζα όμως τα πλάνα που υπήρχαν για αυτόν και με πόνεσε πολύ η πιθανότητα να χάσει την ευκαιρία του. Αφού έψαξα πολύ βρέθηκε τελικά μια λύση στην οποία δεν έχασε ούτε έναν αγώνα, παίζοντας, φυσικά, με ασφάλεια. Αυτός ο παίκτης πήρε μεταγραφή και τώρα παίζει στην τρίτη κατηγορία. Αυτή είναι και η δική μου ανταμοιβή!

Οι ιδέες σου πάνω στην αθλητιατρική θα ήταν κάτι πρωτοπόρο για την Ελλάδα. Έχεις σκεφτεί ποτέ την περίπτωση να δραστηριοποιηθείς εκεί επαγγελματικά;

Το να ανοίξω το δικό μου ιατρείο στην Ελλάδα μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο, όμως αν μου γινόταν κάποια πρόταση από την Εθνική Ελλάδος θα με ενδιέφερε, ανάλογα με τις συνθήκες, να εφαρμόσω την γνώση μου και την εμπειρία που απέκτησα άπο όλες τις ομάδες που έχω συνοδέψει, ειδικά τις ομάδες της γερμανικής ομοσπονδίας, στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Έχεις βρεθεί σε κάποιον αγώνα ενάντια στην Ελλάδα; Και αν ναι, ποιον υποστηρίζεις;

Σε δύο από τους αγώνες που συμμετείχα παίξαμε με την Ελλάδα και υπάρχουν κάποια πολύ αστεία περιστατικά όταν συνειδητοποιούν ότι είμαι Έλληνας γιατρός με τη γερμανική ομάδα. Όταν παίζουμε με την Ελλάδα φυσικά και πονάω τη χώρα μου, όμως όταν έχεις μία ομάδα με την οποία κάνεις μεγάλη προσπάθεια όλο το χρόνο φυσικά και θέλεις να κερδίσει, είναι φυσιολογικό.

Θα έλεγες ότι η καρδιά σου είναι ελληνική και η λογική γερμανική;

Θα έλεγα ότι η καρδιά μου είναι και ελληνική και γερμανική. Όταν παίζω με τη γερμανική ομάδα και φοράω τη γερμανική φανέλα, δίπλα στούς καλύτερους ποδοσφαιριστές της χώρας, με τους καλύτερους φυσικοθεραπευτές και προπονητές εννοείται πως νιώθω περήφανος. Αυτό δεν αναιρεί όμως την περηφάνια μου για την ελληνική καταγωγή μου. Στο χαρακτήρα και τις συνήθειές μου έχω πολλά ελληνικά στοιχεία, στο αυτοκίνητο μου παίζει ελληνική μουσική, λατρεύω το ελληνικό φαγητό. Όμως πάνω στην ιατρική είμαι πιο Γερμανός, πιο τυπικός.

Foto Nikolaos Radis | «έτσι είν‘ η ζωή»

Who is Dr. Gero?

Ο Συμεών Γερονικολάκης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη και σε ηλικία 7 ετών μετανάστευσε με την οικογένειά του στη Γερμανία. Αποφοίτησε με άριστα το σχολείο και πέρασε στο Πανεπιστήμιο Ιατρικής στο Τύμπινγκεν. Λόγω την τεράστιας αγάπης του για το άθλημα του ποδοσφαίρου μοναδικός του στόχος ήταν η ειδικότητα του Ορθοπεδικού – Αθλητιάτρου. Όπως πάντα στη ζωή του, έτσι και στην ιατρική αρίστευσε και ήδη από την ηλικία των 25 ετών και για 10 χρόνια εργάστηκε στο εργομετρικό κέντρο Sportklinik Stuttgart. Παράλληλα με αυτό, το 2007 ήταν ήδη γιατρός της εθνικής ομάδας ρυθμικής γυμναστικής της Γερμανίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ενώ την ίδια χρονιά διετέλεσε επίσης μέλος της ιατρικής ομάδας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του χάντμπολ. Υπήρξε μέλος του ιατρικού επιτελείου Ολυμπιακών Αγώνων της Στουτγκάρδης για πάνω από 25 αθλήματα και 350 αθλητές. Το 2008 ανέλαβε ως επικεφαλής ιατρός τις μικτές ομάδες της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας (WFV) της Βάδης-Βυρτεμβέργης ενώ το 2011 ήρθε η πρόταση από την επαγγελματική ομάδα της Vfb Stuttgart να τον εντάξει στο ιατρικό δυναμικό της. Το 2013 έκανε το μεγαλύτερο βήμα της μέχρι τώρα καριέρας του, καθώς έγινε μέλος του ιατρικού team της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας (DFB) στις ηλικίες U15 αρχικά, U16, U18, U19 στη συνέχεια έως και την U20 όπου βρίσκεται σήμερα. Το 2015 λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων αποχωρεί από τη Vfb Stuttgart και ανοίγει το ιδιωτικό του ιατρείο στο Λούντβιχσμπουργκ, όπου εξετάζει καθημερινά επαγγελματίες και ερασιτέχνες αθλητές, από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, αλλά και άλλα ορθοπεδικά περιστατικά. Είναι ο γιατρός των ομάδων SGV Freiberg και FSV 08 Bissingen της Oberliga. Επίσης, παραδίδει διαλέξεις στο Dresden International University καθώς και σεμινάρια σε γυμναστές και φυσικοθεραπευτές. Εδώ μπορείτε να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες για το ατελείωτο βιογραφικό του Συμεών Γερονικολάκη.

Text Γεωργία Τσιώνα
Foto Νικόλαος Ράδης