Ελληνικές σημαίες σηκώνονται ψηλά όταν ανεβαίνει στους κρίκους και ελληνικές καρδιές χτυπούν δυνατά στα γήπεδα και μπροστά από τις τηλεοράσεις για 55 δευτερόλεπτα, όσο διαρκεί το πρόγραμμά του. Εκεί, ο Λευτέρης Πετρούνιας κάνει τα δύσκολα να μοιάζουν τόσο εύκολα.

© Nikolaos Radis

Από τη Στουτγκάρδη περνάει ο δρόμος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με μια θέση στα μετάλλια θα προκριθεί στο Τόκιο. Τι μένει; «Μένει να κάνω πάλι τα δύσκολα να μοιάζουν εύκολα. Αυτό τελειοποιώ, τώρα, στις προπονήσεις μου και πιστεύω ότι μέχρι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα θα το έχω φτιάξει. Πάντα, θέλω να φαίνεται ότι το πρόγραμμα βγαίνει τελείως άνετα. Έτσι θέλω να μοιάζει. Το έχω αυτό και δεν είναι καθόλου εύκολο. Το γεγονός ότι το έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα έχει φέρει τις σερί επιτυχίες. Είμαι έτοιμος να κάνω τα πάντα στη Στουτγκάρδη και αυτό είναι το τελευταίο κομματάκι που έχει μείνει. Αυτό προσπαθώ να βρω αυτές τις ημέρες. Νομίζω μέχρι τότε θα το έχω πετύχει. Έχω και την αυτοπεποίθηση και μια χαρά θα πάνε όλα», είπε ο Λευτέρης Πετρούνιας.

© Nikolaos Radis

Τον συναντήσαμε στο προπονητικό κέντρο του Αγίου Κοσμά. Ήταν μια ημέρα μετά την καθοριστική ήττα της Ελλάδας από τη Βραζιλία, στο Μουντομπάσκετ. Ο Λευτέρης έκανε κατακόρυφα push ups και οι μύες της πλάτης του άλλαζαν συνέχεια σχήμα. «Σαγράδα Φαμίλια!», μονολόγησα εντυπωσιασμένη. Ο σκαλιστός εμβληματικός ναός της Βαρκελώνης ήταν ο συνειρμός που έκανα, όταν είδα πόσο γυμνασμένη είναι η πλάτη του. «Ανάγλυφη».

«Η Στουτγκάρδη είναι ένα τεράστιο στοίχημα για μένα»

Ο ίδιος, πάντως, δεν πηγαίνει στην εκκλησία. «Πιστεύω στον Θεό, ναι. Πιστεύω με ένα δικό μου τρόπο. ∆εν πάω στην εκκλησία. Θεωρώ ότι τον Θεό τον έχουμε μέσα μας. Κάνω το σταυρό μου, προσεύχομαι, αλλά δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας. Όμως, σε μοναστήρι έχω πάει και θα ήθελα να επισκεφθώ και το Άγιο Όρος. Θέλω να μείνω για λίγο εκεί. Θέλω να τα βρω με τον εσωτερικό μου κόσμο». Ο Λευτέρης Πετρούνιας κάθε ∆εκαπενταύγουστο γιορτάζει και πικραίνεται, μαζί. Σκέφτεται τον πατέρα του Παναγιώτη που δεν είναι πια στη ζωή. Σ‘ αυτόν αφιέρωσε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο που κατέκτησε στις 15 Αυγούστου του 2016, στο Ρίο. «Είναι μια ημερομηνία που με έχει σημαδέψει για πάντα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και το χρυσό μετάλλιο που πήρα και για τη γιορτή του πατέρα μου. Θα τα σκέφτομαι σε όλη τη ζωή μου».

© Nikolaos Radis

Πάντα έχω στο μυαλό μου τη νίκη στη Στουτγκάρδη, όχι μόνο την πρόκριση στο Τόκιο

Στην προπόνηση δεν φορούσε κάλτσες, όπως πάντα. Τον ενοχλούν όταν ανεβαίνει στους κρίκους, αλλά οι κανονισμοί της γυμναστικής τον αναγκάζουν να φοράει στους αγώνες. Πριν από τους τελικούς λύνει και δένει συνέχεια τα λουράκια στα χέρια του. «Η Στουτγκάρδη είναι ένα τεράστιο στοίχημα για μένα, καθώς προέρχομαι από χειρουργείο, το οποίο ήταν πολύ σοβαρότερο από αυτό που περιμέναμε. Θεωρώ ότι θα πάνε όλα καλά και θα έρθει το αποτέλεσμα που θέλουμε. Πιστεύω ότι θα το κερδίσουμε. Και νίκη και πρόκριση στο Τόκιο. Αυτό θα συμβεί -και πραγματικά το λέω με όλο το σεβασμό προς  τους υπόλοιπους αθλητές- μόνο λόγω της εμπειρίας μου και επειδή χρησιμοποιώ πολύ το μυαλό μου. Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να επανέλθεις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και έπειτα από χειρουργείο. Αν είχα να δουλέψω μια καινούργια ρουτίνα, ένα καινούργιο πρόγραμμα δηλαδή, δεν θα προλάβαινα. Τώρα πάμε εμπειρικά. Αυτό που πάω να κάνω το ξέρω. Είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που έκανα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Ντόχα. Σκεφτήκαμε να κάνουμε κάποιες αλλαγές, αλλά το θεωρώ ρίσκο. Είμαι στην επαναφορά από το χειρουργείο. Καλύτερα να συνεχίσουμε με αυτό που ξέρω, με αυτό που κάνω τυφλά. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μην πονάω και να αντέχει το χέρι μου», τόνισε.

«Ξαναχτίσαμε το χέρι μου από την αρχή»

Πέρασε μια πολύ δύσκολη χρονιά. Έκλαιγε στον ύπνο του από τους πόνους, πριν χειρουργηθεί. Όταν έπιανε το τιμόνι υπέφερε. Αλλά αγωνίστηκε στην Ντόχα και νίκησε! «Πάντα έχω στο μυαλό μου τη νίκη στη Στουτγκάρδη, όχι μόνο την πρόκριση στο Τόκιο. Αφού είμαι παγκόσμιος πρωταθλητής σκέφτομαι να συνεχίσω να είμαι. Το ίδιο ισχύει και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εγώ είμαι ο τελευταίος κατά σειρά Ολυμπιονίκης και θα κάνω τα πάντα για να συνεχίσω να είμαι.

© Nikolaos Radis

Εγώ είμαι ο τελευταίος κατά σειρά Ολυμπιονίκης και θα κάνω τα πάντα για να συνεχίσω να είμαι

Αυτό το μπράτσο στο χειρουργημένο χέρι ήταν σαν τον καρπό μου, πριν από μερικούς μήνες. Είναι ένα αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Ξαναχτίσαμε το χέρι μου από την αρχή. Όπως λέει και η φυσικοθεραπεύτριά μου, η Ιβάνα Τζούριτς, τόσο καιρό αντιμετωπίζουμε ένα χέρι που ξαναγεννιέται και πρέπει να του συμπεριφερόμαστε σαν να είναι μωρό. Σαν να είναι ένα μωρό που το μεγαλώνουμε μέρα με τη μέρα. Απλά αυτό το μωρό ήταν λίγο εξελιγμένο, υπερφυσικός μπέμπης!», εξήγησε και γέλασε. 

© Nikolaos Radis

Ξέρει ότι θα αγωνιστεί μπροστά σε φιλάθλους που γνωρίζουν καλά ενόργανη γυμναστική. «Είναι δημοφιλές άθλημα στη Γερμανία. Γίνεται πανικός. Έχει τρεις λίγκες από 12 ομάδες στα διασυλλογικά πρωταθλήματα. Α‘ Β‘ και Γ‘ Εθνική. Βλέπεις βαν με οπαδούς, χαμός!». Ένα τέτοιο κοινό ξέρει πόσο δύσκολο είναι να έχει τεντωμένα τα δάχτυλά του ο αθλητής και να μην τα σφίγγει σαν κλοιό γύρω από τους κρίκους. Αυτό κάνει ο Πετρούνιας. «Έχει τεράστια διαφορά. ∆ηλαδή, είναι μεγαλύτερη η επιβάρυνση όταν το κάνεις αυτό. ∆εύτερον χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά σε ό,τι έχει να κάνει με την ισορροπία. ∆εν δίνει έξτρα βαθμούς, απλά όταν δεν ανοίγεις τα δάχτυλά σου προκαλείς υποψίες ότι κλέβεις στη λαβή. ∆εν είναι εύκολο να το κάνεις. Κι εγώ τώρα πριν από το παγκόσμιο σε κάποιες ασκήσεις δεν καταφέρνω να τα ανοίξω, διότι δεν έχω φτάσει στο επίπεδο που ήμουν πριν, αλλά μέχρι τη διοργάνωση θα έχω φτάσει. Είναι ελάχιστοι οι αθλητές που μπορούν να το κάνουν».

«Η στήριξη των Ελλήνων είναι τεράστια»

Εντυπωσιάστηκε από τους Έλληνες που τον υποστήριξαν από κοντά, στην Ντόχα. «∆εν το περίμενα. Ένα ολόκληρο πέταλο ήταν μπλε. Βαμμένοι παντού! Στα μάγουλα, στα κούτελα, είχαν σημαίες. Γινόταν χαμός. Ένα τέτοιο κοινό βοηθάει πάρα πολύ. Η στήριξη των Ελλήνων είναι τεράστια. Το λέω και το ξαναλέω, μου δίνει πάρα πολλή δύναμη. ∆έχομαι πολλά μηνύματα και από την ομογένεια. Από την Αυστραλία, την Αμερική και τη Γερμανία. Απλά στην Ντόχα δεν το περίμενα. ∆εν είναι όπως η Γερμανία, που θα πάω τώρα και ξέρω ότι έχει πολλούς Έλληνες. Οι ομογενείς είναι πάρα πολύ υπερήφανοι, νιώθω ότι είναι πιο υπερήφανοι και από τους Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα. Ψάχνουν τις στιγμές για να ξαναθυμηθούν τους δεσμούς με την πατρίδα και να ανυψώσουν την εθνική τους υπερηφάνεια. Θέλουν να διατηρήσουν κάθε τέτοιο δεσμό. Ό,τι έχει να κάνει με τον ελληνισμό τους ανεβάζει. Ένα μετάλλιο έχει να κάνει με τη χώρα μας, με τον Εθνικό μας Ύμνο και με την ιστορία μας. Πάντα αγωνίζομαι γι‘ αυτούς που περιμένουν από μένα μια διάκριση. Είναι πολύ ισχυρό κίνητρο αυτό. Έχω μεγάλη περιέργεια να δω πόσοι Έλληνες θα είναι στη Hanns Martin Schleyer Halle. Είναι sold out ο τελικός των κρίκων και ελπίζω να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι. ∆εν ξέρω πόσοι το είχαν μάθει ότι θα γίνει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γυμναστικής εκεί και ότι θα πήγαινα. Ξέρω όμως ότι με περιμένουν. Με ψήνει ο κόσμος, πολύ.

Οι ομογενείς είναι πάρα πολύ υπερήφανοι, νιώθω ότι είναι πιο υπερήφανοι και από τους Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα

© Nikolaos Radis

Οι φίλοι μου για παράδειγμα έχουν πάρει αεροπορικά εισιτήρια για τη Γερμανία, αλλά δεν έχουν για τον τελικό. Είναι ικανοί να πάρουν ελικόπτερο και να κάνουν bungee jumping! Οι παιδικοί μου φίλοι, ο Βασίλης και ο Κυριάκος, είχαν πάρει αεροπορικά εισιτήρια για το Ρίο, αλλά επίσης δεν είχαν εισιτήριο για να με δουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα κατάφεραν, μπήκαν. Βρήκαμε λύση την τελευταία στιγμή. Είμαστε 15 χρόνια φίλοι. Μπορεί και παραπάνω με κάποιους. ∆εν έχουν καμία σχέση με την ενόργανη γυμναστική».

«Οι ελληνικές σημαίες θα μου δώσουν τη δύναμη»

Είπε και τι χρειάζεται από τους Έλληνες που θα είναι στη Hanns Martin Schleyer Halle, για να τον δουν από κοντά: «Θέλω πολλή στήριξη και αγάπη. Πολλή φασαρία πριν ανέβω στους κρίκους, αλλά και αφού θα έχω τελειώσει το πρόγραμμά μου. Τη στιγμή που θα αγωνίζομαι θέλω να κάνουν απόλυτη ησυχία. Και μετά θα είμαι εκεί για όλους. Να τους αγκαλιάσω, να βγάλουμε φωτογραφίες, τα πάντα! Θέλω να τους ευχαριστήσω εκ των προτέρων για όλο αυτό που ξέρω ότι θα δω και θ‘ αντιμετωπίσω. Οι ελληνικές σημαίες που θα δω θα μου δώσουν τη δύναμη, για να κάνω την υπέρβαση στον αγώνα».

Ο Λευτέρης Πετρούνιας είναι μοντέρνος και κλασικός παράλληλα. «Ναι, έχω και κάποια παραδοσιακά πράγματα στις συνήθειές μου. Το πιο ελληνικό που έχω… Είμαι άνθρωπος που δεν κινούμαι χωρίς καφέ. Όπως ο μέσος Έλληνας, δηλαδή. Αν χάσω στον ύπνο μου το ξυπνητήρι και δεν σηκωθώ την ώρα που πρέπει, δεν θα φύγω. Θα φτιάξω καφέ, θα πιω, θα στείλω μήνυμα στον προπονητή μου ότι θα καθυστερήσω… Έχω την εντύπωση ότι αυτό δεν το κάνουν σε όλες τις χώρες. Πίνουν ένα εσπρεσάκι στα γρήγορα και φεύγουν. ∆εν είμαι τέτοιος τύπος. Άλλο ελληνικό στοιχείο: Η λέξη φιλότιμο, που είναι ελληνική, με χαρακτηρίζει. Έχω και αυτό που έχουμε οι περισσότεροι Έλληνες, την αγάπη για το ταβερνάκι. Θα πάμε σε ένα κουτούκι, θα τσιμπολογήσουμε, θα πιούμε το ουζάκι μας, θα μιλάμε και εννοείται ότι στο τέλος πάντα θα τσακωθούμε για το ποιος θα πληρώσει. Κλασικός αυτός ο τσακωμός! “Όχι εγώ θα πληρώσω“, “Όχι εγώ είναι η σειρά μου. Εσύ πλήρωσες την προηγούμενη“. Όλα αυτά τα έχω κι εγώ. Είμαι γνήσιο ελληνόπουλο», λέει και ξεκαρδίζεται.

«Έχουμε μείνει στάσιμοι»

© Nikolaos Radis

«Αυτό που θέλω να προσθέσω είναι ότι υπάρχει μια μερίδα Ελλήνων που στηρίζεται στην ιστορία μας. Μαζί με αυτούς είμαι και εγώ. Στηρίζεται σε αυτά που έχουμε προσφέρει σε όλο τον κόσμο. Από τις επιστημονικές μας γνώσεις στην ιατρική, στα μαθηματικά, στην αρχιτεκτονική, στη φυσική, στη φιλοσοφία και στις τέχνες. Όμως έχουμε μείνει στάσιμοι. Οι υπόλοιποι, στις άλλες χώρες, πήραν τις γνώσεις που προσφέραμε και εξελίχθηκαν. Καλή είναι η ιστορία μας, αλλά πρέπει να κοιτάζουμε και το μέλλον, εκτός από το παρελθόν. ∆ιαφορετικά εκεί θα μείνουμε, στο παρελθόν. Ήμασταν μια εβδομάδα για προετοιμασία στην Αυστρία. ∆εν υπάρχει αυτό που είδα! Έτυχε να οδηγώ εγώ το βαν που είχαμε νοικιάσει. Έζησα το σύστημά τους σε όλα. Μόλις μπεις στο γυμναστήριο βγάζεις τα παπούτσια σου, δεν υπάρχει μέρος να καθίσεις, όπως κάνουμε εμείς τώρα και μιλάμε στην προπόνηση, στον Άγιο Κοσμά. Αν θέλουν να ξαποστάσουν κάθονται σε στρώμα. Γύρω από τους κρίκους υπάρχουν άλλα επτά ζευγάρια κρίκων, βοηθητικά. Το ίδιο ισχύει για όλα τα όργανα. Στην πόλη δεν βλέπεις ούτε ένα σκουπίδι. Πατάς το πόδι σου στη διάβαση και σταματούν τα αυτοκίνητα. Αν έχεις ταχύτητα πάνω από 40χλμ/ω που είναι το όριο, θα σε γράψουν. Τα ζηλεύω αυτά. Αυτό που συνειδητοποίησα οδηγώντας το βανάκι είναι ότι πρέπει να έχουν μηδενικά ποσοστά ατυχημάτων».

Στις άλλες χώρες, πήραν τις γνώσεις που προσφέραμε και εξελίχθηκαν περισσότερο από εμάς. Καλή είναι η ιστορία μας, αλλά πρέπει να κοιτάζουμε και το μέλλον, εκτός από το παρελθόν. ∆ιαφορετικά εκεί θα μείνουμε, στο παρελθόν.

Ποδόσφαιρο και μπάσκετ

© Nikolaos Radis

Αγαπάει και τα ομαδικά σπορ. «Παίζω ποδόσφαιρο και είμαι και καλός! Είμαι Ολυμπιακός, τον έχω δει από κοντά, κυρίως λόγω του χορηγού μου, της Stoiximan. Είναι ο μεγάλος χορηγός της ομάδας, μαζί τους πάω στο “Γ. Καραϊσκάκης”. Είμαι ποδοσφαιρικός τύπος». Γνωρίζει ότι τον Οκτώβριο θα αγωνιστεί σε μία πόλη που αγαπάει το σπορ και λατρεύει τη δική της ομάδα. «Ξέρεις, είναι χορηγός και της VfB η Stoiximan, μέσω του διεθνούς της brand Betano. Βλέπω πολύ και μπάσκετ. Θέλω να βλέπω τους αγώνες της Εθνικής, αλλά δεν προλαβαίνω πάντα. Στο Μουντομπάσκετ παρατήρησα ότι γίνεται πάρα πολύ εύκολα κριτική στην Εθνική». Στην επισήμανσή μου ότι ο Αντετοκούνμπο «βούταγε» στο παρκέ, έπαιζε με πάθος, αδιαφορώντας αν ρισκάρει το συμβόλαιό του απάντησε: «Ναι, ρισκάρει ένα μεγάλο συμβόλαιο με τις βουτιές. Αλλά σε αυτό έχω λίγο διαφορετική άποψη από τους υπόλοιπους. Είμαι μαζί τους, με όλα τα παιδιά της Εθνικής, εκατό τοις εκατό. Και με τον Γιάννη και με τον Πρίντεζη και με τον Παπανικολάου και με τον Σλούκα. Πιστεύω πολύ στην Εθνική μας ομάδα. Ήταν σίγουρα μια άτυχη στιγμή ο αγώνας με τη Βραζιλία και θα υπάρχουν άτυχες στιγμές στις καριέρες όλων των αθλητών. Κυρίως κακές είναι οι στιγμές στον πρωταθλητισμό, παρά καλές. Όμως, για μένα είναι υποχρέωσή μας η ανταπόκριση στο κάλεσμα της Εθνικής ομάδας. Το λέω επειδή είπες ότι ο Γιάννης ρισκάρει το συμβόλαιό του με τις βουτιές. Να ρισκάρει, επειδή αυτή η χώρα τον χρειάζεται. Είναι πολύ λεπτό το θέμα και δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Τον τιμάει τον Γιάννη το γεγονός ότι παίζει με τέτοια αυταπάρνηση. Επίσης, θα υποστηρίξω τον Γιάννη και σε κάτι άλλο: τα βραζιλιάνικα ΜΜΕ έγραψαν «Αντετοποιός;». Τολμούν να γράψουν τα βραζιλιάνικα μέσα για τον MVP στο ΝΒΑ, που είναι ο κορυφαίος; «Αντετοποιοί» το γράφουν αυτό, τι να πω τώρα!», επεσήμανε γελώντας και πρόσθεσε: «Το διάβασα και μου γύρισαν τα μυαλά! Είχαν μια κακή στιγμή τα παιδιά. Ξέρουμε ότι είναι μια ομάδα που μπορεί να φτάσει στη διάκριση». 

Πάνος Κωνσταντόπουλος: Chief Marketing Officer Stoiximan και Betano

Πάνος Κωνσταντόπουλος / Chief Marketing Officer Stoiximan & Betano
© Nikolaos Radis

«Η σχέση μας με τους αθλητές μας είναι διαχρονική», σχολιάζει ο Chief Marketing Officer της Stoiximan και της Betano, Πάνος Κωνσταντόπουλος. «Ο αθλητισμός βρίσκεται στο κέντρο της δραστηριότητας της εταιρείας μας ήδη από το ξεκίνημά μας. Στηρίζουμε από μεγάλες ομάδες μέχρι μεμονωμένους αθλητές και από τα πιο δημοφιλή αθλήματα μέχρι τα λιγότερο γνωστά. Και αυτή είναι μια προσέγγιση που επεκτείνουμε διαρκώς, σε όλες τις χώρες που δραστηριοποιούμαστε. Ξεκινώντας από την Ελλάδα του 2013, σήμερα απασχολούμε περισσότερους από 600 εργαζόμενους και λειτουργούμε σε 6 χώρες, στην Ελλάδα και την Κύπρο μέσα από το brand Stoiximan, στη Γερμανία, την Αυστρία, τη Ρουμανία και την Πορτογαλία μέσα από το διεθνές brand Betano. Το ταξίδι μας προχωρά μαζί με τους αθλητές και τις ομάδες που υποστηρίζουμε. Ανάμεσά τους και η VfB, μια ομάδα με την οποία συνδεθήκαμε χορηγικά από την πρώτη μέρα λειτουργίας μας στη Γερμανία, αλλά και η Hannover 96 που είναι η πιο πρόσφατη συνεργασία μας. Κάθε χώρα είναι για εμάς μια νέα στάση, μια ευκαιρία να δεθούμε με την ιστορία και τους ανθρώπους της».

Ο αθλητισμός βρίσκεται στο κέντρο της δραστηριότητας της εταιρείας μας…

Πάνος Κωνσταντόπουλος / Chief Marketing Officer Stoiximan & Betano

«Μόλις έρθει το μωρό, θα περάσουν όλα»

Είναι πεπεισμένος ότι θα ηρεμήσει μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. «Πρώτη φορά έχω στρεσαριστεί έτσι! Θα μου φύγει μεγάλο βάρος μόλις τελειώσει το Παγκόσμιο, πάντως. Είναι κυρίως πνευματικό. Σε περίπου δύο μήνες θα τελειώσει όλο αυτό. Θα περάσουν οι πόνοι. Με όσους έχω μιλήσει και έχουν κάνει χειρουργείο στον ώμο (συχνά πιο απλό από το δικό μου), λένε ότι οι πόνοι έφυγαν μετά τον ένα χρόνο. Βέβαια, τότε θα έχει γεννηθεί και η κόρη μου! Μόλις έρθει το μωρό δεν θα μου φύγει μόνο ο πόνος, αλλά και το μυαλό! Ποιοι πόνοι; Θε περάσουν όλα. Να τελειώσουμε με τη Στουτγκάρδη και μετά την ξέρω τη διαδρομή για το Τόκιο!». Να ευχηθούμε κι εμείς «Μ‘ έναν πόνο!».   

Τα χρυσά του Λευτέρη Πετρούνια

Ο 29χρονος Λευτέρης Πετρούνιας (γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου 1990) έχει πλειάδα χρυσών μεταλλίων στο παλμαρέ του.

Ολυμπιακοί Αγώνες
Xρυσό το 2016
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Xρυσό το 2015, το 2017 και το 2018
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Χρυσό το 2015, το 2016, το 2017 και 2018
Ευρωπαϊκοί Αγώνες
Χρυσό το 2015
Παγκόσμιο Κύπελλο 
Χρυσό το 2017

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο τεύχος Νο.10 του έντυπου περιοδικού «ΕΤΣΙ είν’η ζωή»

Text Μαρία Καούκη
Foto Νικόλαος Ράδης