Το τρένο με το οποίο έφτασαν στη Γερμανία ήταν πολύ στενάχωρο και κατάμεστο και όταν έφτασαν στη Στουτγκάρδη η πόλη «χόρευε στους ρυθμούς» του Cannstatter Wasen. Όταν η Ευανθία Β. και ο σύζυγός της έφτασαν στη Γερμανία το 1956, τα ξενοδοχεία ήταν γεμάτα. Ο σύζυγός της άφησε προσωρινά τη βαριά βαλίτσα τους στη μέση της Schlossplatz, δείχνοντας εμπιστοσύνη στην καλή πρόθεση των Γερμανών. Η Ευανθία Β. δε μπορούσε να το διανοηθεί: Όταν γύρισαν πίσω, η βαλίτσα ήταν ακόμη εκεί — αυτό την εντυπωσίασε πολύ.
«Η καρδιά μου μπορεί να βρίσκεται στην Eλλάδα, αλλά μένω εδώ και αισθάνομαι καλά»
Είχε κάνει κάποια ταξίδια στη ζωή της: Ήδη ως παιδί εκδιώχθηκε με τη μητέρα της από την Τουρκία. Ο πατέρας της ήθελε να ακολουθήσει, όμως χρόνια αργότερα έμαθαν πως σκοτώθηκε στο πλοίο για την Ελλάδα. Η επόμενη μεγάλη πρόκληση ήταν η νέα ζωή της στη Στουτγκάρδη: Έχει δουλέψει πολύ σκληρά στη ζωή της, είτε σαν μαγείρισσα, είτε στη γκαρνταρόμπα μαγαζιών ή σε γραμμή παραγωγής. Αυτή η στάση ζωής της έχει κάνει εύκολη τη διαμονή της σε ένα ξένο κράτος, του οποίου τη γλώσσα δεν καταλάβαινε πολύ καλά: «Η δουλειά αποτελεί υψηλή προτεραιότητα εδώ». Στη ζωή της απέκτησε τρεις κόρες, δύο βιολογικές και μία «ψυχοκόρη»- ένα κορίτσι που η ίδια μεγάλωσε. Στα 80 της, έχει πολύ καλή φυσική κατάσταση και συνεχίζει να ακολουθεί τα χόμπι της: εκτός από τη φωτογραφία, της αρέσει πολύ να ράβει. Ακόμη και σήμερα μπορεί να ράβει όμορφα φορέματα από κάθε είδους ύφασμα. Τα ταξίδια είναι μέρος της ζωής της: η Καβάλα, η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Λαμία, η Βοιωτία είναι μόνο μερικά από τα μέρη που ταξιδεύει κάθε χρόνο. Αλλά θέλει να μείνει στη Γερμανία. Η Ευανθία Β. έχει αλλάξει πολλά σπίτια εδώ, αλλά όπως μας λέει «η τελευταία μου κατοικία θέλω να είναι στο Bergfriedhof, δε θέλω να θαφτώ στην Ελλάδα όπως πολλοί άλλοι».
Τόπος Γέννησης: Θεσσαλονίκη
Ημερομηνία Γέννησης: 1929
Άφιξη στη Γερμανία: 1956
Κατάσταση (Μάρτιος 2010): Συνταξιούχος
* Η συνέντευξη δόθηκε το 2010 στο Νικόλαο Ράδη με αφορμή την έκθεση φωτογραφίας του.
Evanthia V.
Der Zug, mit dem sie kamen, war eng und überfüllt und die Stadt, in die sie kamen, war gerade am Feiern. Als Evanthia V. und ihr Mann 1956 in Stuttgart ankamen, war der Cannstatter Wasen in vollem Gange und die Hotels deshalb ausgebucht. Ihr Mann ließ ihren schweren Koffer kurzerhand mitten auf dem Schlossplatz stehen, voller Vertrauen in die deutschen Tugenden. Evanthia V. konnte es kaum glauben: Als sie zurückkamen, war der Koffer noch da – das hat sie beeindruckt.
„Mein Herz ist zwar in Griechenland, aber ich lebe hier, und das ist gut so“
Sie hat einige Reisen in ihrem Leben hinter sich: Schon als Kind musste sie mit ihrer Mutter aus der Türkei fliehen. Ihr Vater wollte nachkommen, doch Jahre später erfuhren sie, dass er auf der Fähre nach Griechenland umgebracht wurde. Die nächste große Herausforderung war das neue Leben in Stuttgart: Ob als Köchin, Garderobiere oder am Fließband, Evanthia V. hat ihr Leben lang hart gearbeitet. Diese Einstellung hat es ihr leichter gemacht in dem fremden Land, dessen Sprache sie zunächst nicht verstand: „Arbeit hat hier einen hohen Stellenwert.“ Und sie hat für ihre drei Töchter gelebt. Drei Töchter, das sind zwei leibliche Töchter und eine „Seelentocher“ – ein Mädchen, dass sie großgezogen hat. Mit ihren 80 Jahren ist sie topfit und geht noch immer ihren Hobbys nach: Vom Fotografieren abgesehen, näht sie für ihr Leben gern. Auch heute kann sie aus jedem beliebigen Stoff ein schönes Kleid schneidern. Und auch das Reisen hat es ihr angetan: Noch immer fährt die alte Dame mehrmals im Jahr nach Kavala, Athen, Thessaloniki, Lamia, Biotia – um nur einige Stationen ihrer Rundreisen zu nennen. Aber sie möchte in Deutschland bleiben. Evanthia V. hat hier oft die Wohnung gewechselt, doch „der nächste Umzug geht zum Bergfriedhof. Ich will nicht wie viele andere in Griechenland begraben werden.“
Geburtsort: Thessaloniki
Geburtsjahr: 1929
Ankunft in Deutschland: 1956
Status (März 2010): Rentnerin
