Δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τη συγκεκριμένη ερμηνεύτρια. Είναι μία από τις πιο σημαντικές φωνές του ελληνικού πενταγράμμου και έχει βραβευτεί για πολλές της επιτυχίες.
Γεννημένη στη Στουτγκάρδη και μεγαλωμένη στην Παραλίμνη Γιαννιτσών, με μία εκπληκτική προσωπικότητα που κάνει όλο το πακέτο να φαντάζει και να είναι ιδιαίτερο, σαν τη φωνή της.
Γυρνώντας στο χθες η ίδια θυμάται «Η παράδοση είναι η ρίζα μου, από παιδί χορεύω και τραγουδάω ποντιακά και ίσως από εκεί να ήρθε και η έμπνευση για τη μετέπειτα πορεία μου. Το παραδοσιακό στοιχείο κάθε λαού φανερώνει τις ρίζες του. Καλό είναι λοιπόν να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας. Δεν είμαστε κλωνάρια, είμαστε δέντρα με βαθιές ρίζες».
«Πόντος σημαίνει πόνος, βαρύ παρελθόν, εμείς όμως τον πόνο μας τον κάναμε δύναμη»
Στη Στουτγκάρδη, άλλα και σε όλη την Γερμανία, ζουν πάρα πολλοί Πόντιοι. Τι σημαίνει ο Πόντος για σένα;
«Πόντος σημαίνει πόνος, βαρύ παρελθόν, εμείς όμως τον πόνο μας τον κάναμε δύναμη».
Είναι μια γυναίκα που πιστεύει στην αγάπη και τη δίνει απλόχερα. Ζει τη στιγμή και όπως λέει «Δεν κολλάω στο χθες, δε φαντάζομαι το αύριο, είμαι του σήμερα και του τώρα. Με ενδιαφέρει να ζω τη στιγμή».
Έχει χάρισμα στην επικοινωνία και πολλές ευαισθησίες. Έχει φιλοσοφήσει αρκετά τη ζωή μετά από κάποιες προσωπικές δυσκολίες που αντιμετώπισε. Δεν αρνείται τη βοήθειά της και την προσφορά της όταν κρίνει ότι είναι για ωφέλιμο σκοπό. Δηλώνει απέραντη αγάπη σε όλους τους συναδέλφους της γιατί καταλαβαίνει τις αγωνίες και τα άγχη τους.
Το γονίδιο της μουσικής δεν το κληρονόμησε από το κοντινό οικογενειακό της περιβάλλον αλλά από έναν προπάππο της, κάτοικο Σουηδίας, ο όποιος είχε μια έφεση στην τέχνη. Το τραγούδι μπήκε στη ζωή της από την παράδοση, από την ποντιακή μουσική που τραγουδούσε και χόρευε από μικρή.
Δεν σε φοβάμαι… Ένα κομμάτι «ύμνος» που κάνει κάθε ελληνική ψυχή να επανέρχεται στην πραγματικότητα και να συνειδητοποιεί την κληρονομιά που φέρει. Πώς γεννήθηκε η επιθυμία να πεις αυτό το τραγούδι;
Κάποτε σε μια ευρωπαϊκή συνέντευξη ρώτησαν τη Μελίνα Μερκούρη «Έχετε κάποια εμμονή;» και εκείνη απάντησε «ναι τη χώρα μου». Γι’ αυτή λοιπόν τη γυναίκα που είχε εμμονή με τη χώρα της γράφτηκε αυτό το τραγούδι από τον Κυριάκο Ντρούνο. Ήθελε να το δώσει στην ίδια αλλά δεν πρόλαβε. Έτσι παρέμεινε για αρκετά χρόνια στο συρτάρι, κάποια στιγμή έφτασε στα χέρια μου και όταν το διάβασα συγκινήθηκα. Όπως πληροφορήθηκα και άνθρωποι από το κοντινό περιβάλλον της Μελίνας όταν άκουσαν το τραγούδι δάκρυσαν. Πέρα από τα πολιτικά πιστεύω η Μελίνα έχει φυτέψει ένα δέντρο στην Επίδαυρο και έχει αγαπήσει πραγματικά και βαθιά την Ελλάδα. Είναι τιμή μου λοιπόν,που αυτό το τραγούδι ο στιχουργός το εμπιστεύτηκε σε εμένα.
Αν μπορούσες να γίνεις πολιτικός για μερικά εικοσιτετράωρα στην Ελλάδα τι θα άλλαζες;
Θα άλλαζα πολλά, θα έδινα παραπάνω σημασία στους αγρότες και στους ηλικιωμένους. Τους έχουν στερήσει πλέον το δικαίωμα της αξιοπρέπειας. Δεν θα άφηνα τις ηλικιωμένες γυναίκες με μικρές συντάξεις, αν μη τι άλλο πρόκειται για γυναίκες που έχουν δουλέψει τόσα χρόνια. Έχουν μεγαλώσει, έχουν ζήσει τόσες καταστάσεις, δικαιούνται να ζουν αξιοπρεπώς, όχι να τις πετάξουμε στα σκουπίδια. Το ίδιο και ο αγρότης, δουλεύει χωρίς ωράριο και χωρίς σταθερό μέλλον.
Η πατρίδα περνάει δύσκολα. Πώς βιώνεις εσύ την κατάσταση στην Ελλάδα; Βλέπεις φως στον ορίζοντα;
Όλος ο πλανήτης περνάει δύσκολα, ο καθένας με το δικό του τρόπο, αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας. Θέλω οι άνθρωποι να είναι καλά και να βγαίνουν από ότι σκοπέλους και εμπόδια αντιμετωπίζουν στη ζωή τους. Φως θα υπάρχει όσο υπάρχει ελπίδα.
Έζησες στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Ποια πόλη σε αγγίζει περισσότερο και γιατί;
Η Θεσσαλονίκη είναι σαν τη μάνα μου και η Αθήνα σαν τον πατέρα μου. Η Θεσσαλονίκη θα μου δώσει την αγάπη και τη φροντίδα που χρειάζομαι. Η Αθήνα όμως θα με θρέψει και θα μου δώσει τη συμβουλή που χρειάζομαι στην ζωή.
TEXT Ευρώπη Σοϊλεμέ