TEXT Επιμέλεια κειμένου: Ευρώπη Σοϊλεμέ, Ανδρέα Ζαμπούκα, Φώτο: BANKSKY
Προσπαθώντας να ανακαλύψουμε, που πραγματικά φταίει ο Έλληνας και ενώ είναι απόγονος ηρώων, έρχεται και επαναπαύεται στις δάφνες του, εμποδίζοντας όσο μπορεί την ιστορία να επαναληφθεί, κάναμε μία έρευνα, διαβάσαμε αρκετές δηλώσεις – κείμενα ψυχολόγων, θεραπευτών, ανθρώπων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην έρευνα, γιατί, και από που προέρχεται όλο αυτό. Καταλήξαμε πως τελικά, όλα όσα διαβάσαμε δεν αφορούν μόνο τον Έλληνα της Ελλάδας, αλλά και τον Έλληνα της Γερμανίας και απανταχού της γης, γεννώντας ακόμη πιο πολλά ερωτήματα. Είναι γεγονός πως ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους με συμπλέγματα, απωθημένα και κακίες, οι οποίοι δεν αντέχουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους να προοδεύουν και να προχωράνε στη ζωή τους. Μιλάνε με θαυμασμό για την πατρίδα αλλά απαξιούν να παραδεχτούν και να επιβραβεύσουν ανθρώπους που τόλμησαν (γιατί άξιζαν) να βγουν στην επιφάνεια.
-
- Άραγε γιατί όλοι θέλουν τη μερίδα του λέοντος;
-
- Γιατί απέναντι στο κράτος και γενικά απέναντι σε ότι αφορά μια ξένη χώρα είναι τυπικός, ενώ απέναντι στον πατριώτη του όχι;
-
- Σε οικονομική συναλλαγή, θέλει ειδική τιμή.
-
- Σε επίσκεψη σε κάποιο επαγγελματικό χώρο, διασκέδασης ή εστίασης απαιτεί ειδική μεταχείριση.
-
- Σε κοινωνικές εκδηλώσεις απαιτεί να είναι στο επίκεντρο.
-
- Γιατί αρέσκεται τόσο με την αποτυχία των άλλων;
-
- Γιατί ενώ υπόσχεται, δεν πραγματοποιεί;
-
- Γιατί μονίμως αμφισβητεί, μη μπορώντας να χαρεί, για την επιτυχία του διπλανού του;
-
- Γιατί ηδονίζεται να κουτσομπολεύει;
- Γιατί ο διχασμός έγινε εθνικό σπoρ;
«Ουαί και αλίμονο γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί» έχει πει ο Κύριος μας στο κατά Ματθαίον (κεφ. 23) και σε αυτή την πρόταση μάλλον κρύβεται όλη η αλήθεια ενός Έθνους. Μήπως τελικά είμαστε όντως υποκριτές; Μήπως μας αρέσει μόνο να μας θαυμάζουν, να μας επιβραβεύουν και την καταπίεση που ανεχόμαστε για να είμαστε αρεστοί, σε επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο υποκριτικά πάντα, τη βγάζουμε στον συμπατριώτη μας Έλληνα, που θεωρούμε υποδεέστερο, γιατί εμείς (από τα γεννοφάσκια μας) διακατεχόμαστε από το σύμπλεγμα ανωτερότητας; Μήπως τελικά το τουπέ ορισμένων είναι η μάσκα που κρύβει αδυναμία και κόμπλεξ; Διαβάζοντας απόσπασμα από τη συνέντευξη του ψυχίατρου – ψυχαναλυτή Ματθαίου Γιωσαφάτ στον «Φιλελεύθερο» για την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων, την επιρροή της μητέρας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και το πολιτικό σύστημα, οδηγούμεθα στο συμπέρασμα, πως όλα προέρχονται από την οικογένεια – είσαι αυτό που συμπεριφέρεσαι και κρίνεις λόγω έλλειψης αγάπης.
Που θεωρείτε ότι η Ελληνίδα μάνα φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνη;
Οι γυναίκες της παλιάς εποχής, εξαιτίας του ότι δεν συμμετείχαν στην εργασία, αφιέρωναν όλη τη ζωή τους στους γιους τους. Δεν πρόκειται, όμως περί αληθινής αγάπης, αλλά για μια σχέση εξάρτησης. Αλλά και σήμερα συμβαίνουν αυτά, με αποτέλεσμα να «ευνουχίζονται» ολόκληρες γενιές, εξαιτίας του ότι η σύγχρονη Ελληνίδα συνεχίζει να μην αυτοπραγματώνεται για πολλούς και διάφορους λόγους. Από τη μία ο προστατευτισμός της μάνας και από την άλλη του κράτους συνέβαλαν στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα…
Υπάρχει μήπως ένα είδος εκμετάλλευσης μεταξύ της μάνας και των παιδιών που μπορεί να δώσει αναλογίες στη σχέση κράτους – πολίτη;
Βέβαια. Από την οικογένεια κουβαλάμε όλα αυτά που μεταφέρουμε στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή. Στην πραγματικότητα, μέσα στο σπίτι χτίζεται το προφίλ του πολίτη και διαμορφώνεται και η συμπεριφορά του. Τα βιώματα γίνονται πολιτικές πράξεις. Στην πραγματικότητα, η παθητική εξάρτηση από τη μάνα και την οικογένεια δημιουργούν τον «μη γνήσιο άνθρωπο», τον ανολοκλήρωτο άνθρωπο. Άρα και τον μη ολοκληρωμένο πολίτη. Άνθρωπος που δεν έχει μάθει να αγαπάει δεν μαθαίνει και να μοιράζεται.
Είναι οι Έλληνες ανώριμοι;
Ε, ναι. Όπως και οι Έλληνες πολιτικοί. Γι’ αυτό και υπάρχει αυτό το κενό συνεννόησης και συναίνεσης σε πολλά πράγματα. Οι μεν απορρίπτουν τους δε και ο διχασμός έχει γίνει εθνικό σπορ. Οι μισοί Έλληνες φθονούν τους άλλους μισούς. Δεν αγαπάμε στ’ αλήθεια την πατρίδα μας εξαιτίας της ανωριμότητας μας…
Επειδή γνωρίζετε τους Γερμανούς εξίσου καλά με τους Έλληνες, θα μπορούσατε να ερμηνεύσετε την ελληνογερμανική κρίση με ψυχολογικούς όρους;
«Οι Γερμανοί είναι πρωκτικός λαός κι αυτό σημαίνει ανάγκη για εξουσία. Αντλούν μια καθαρά προτεσταντική ικανοποίηση δουλεύοντας, ενώ εμείς ζώντας. Σήμερα κυριαρχούν οικονομικά, αλλά αν το δούμε αντικειμενικά κάθε χώρα κοιτάζει το συμφέρον της, επεκτείνεται. Οι ισχυρές χώρες υποτάσσουν τις αδύναμες. Η Ελλάδα, από την άλλη μεριά, δεν αντιμετώπισε ποτέ τον εαυτό της. Τι κάναμε ως χώρα; Γιατί ανεχθήκαμε τόσο κλέψιμο; Έχουμε πολύ επιθετική κουλτούρα. Στην κοινωνική μας ζωή είμαστε ατομικιστές και αγενέστατοι. Δείτε πώς οδηγούμε, πώς εξυπηρετούμε τους ανθρώπους στα νοσοκομεία. Είμαστε και καταθλιπτικός λαός. Απλώς καταπιέζουμε την κατάθλιψή μας και την εκφράζουμε υπομανιακά, ως άμυνα, με κέφι, χορό και φωνές. Αλλά εμένα μ’ αρέσει η Ελλάδα, το κλίμα, το φως. Το καθαρό περίγραμμα των πραγμάτων. Η ελληνική γλώσσα».
Σε αυτή την ατμόσφαιρα που περιγράφετε πώς θα μπορούσαμε να ξαναβρούμε το νόημα και τη χαρά της ζωής;
«Αν ξέραμε το νόημα της ζωής, δεν θα χρειαζόμασταν τη λογοτεχνία και την τέχνη. Όταν ρώτησαν τον Φρόιντ για το νόημα της ζωής, εκείνος απάντησε: “Lieben und arbeiten”. Δηλαδή να αγαπάς και να εργάζεσαι. Δεν υπάρχει ευτυχία, μόνο στιγμές ευτυχίας. Διαβάζεις ένα ωραίο μυθιστόρημα και ξανανιώθεις σαν να βρίσκεσαι στην αγκαλιά της μάνας σου. Αυτό κάνει η τέχνη. Δηλώσεις του ιδίου στο BHmagazino τον Ιούνιο 2013 που και μετά από πέντε χρόνια παραμένουν η αλήθεια της ντροπής. Αυτού του είδους οι αλήθειες γράφονται πάντα στους τοίχους. Γιαυτό και το γνωστό σχέδιο του καλλιτέχνη street art Banksy που βλέπετε δεξιά είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα.
Wieso sind wir Griechen so?
Wir steuern auf das Jahr 2018 zu und sollten, wenn möglich, schlechte Gewohnheiten aus der Vergangenheit hinter uns lassen. Da wäre öfter mal ein wenig Selbstkritik gut angebracht. Aber geht das auch bei einem ganzen Volk welches sich vor allem untereinander im Weg steht? Wir versuchen herauszufinden wieso die Griechen sich so verhalten und anstatt das sie Schritte nach vorne gehen, ruhen sie sich auf alten Lorbeeren aus und warten darauf bis sich irgendwann die Geschichte wiederholt.
Nach einiger Recherche wissen wir eins sicher. Alles was wir über das Verhalten der Griechen lesen, betrifft nicht nur die Griechen in Griechenland, sondern auch die Griechen auf der ganzen Welt.
Wir fragen uns unter anderem:
-
- Warum verhält sich der Grieche dem eigenen Staat gegenüber unkorrekt, aber hingegen in fremden Ländern tut er sich einfacher bei der Unterordnung?
-
- Wieso verhält sich der Grieche seinem Landsmann gegenüber mit schlechten Hintergedanken, aber beim Umgang mit Menschen aus anderen Nationalitäten, kommen bei ihm solcherart Gedanken nicht in den Sinn?
-
- Wieso will er bei finanziellen Geschäften untereinander meist einen Sonderpreis?
-
- Wieso hat er so eine schlechte Zahlungsmoral?
-
- Wieso will er bei öffentlichen Veranstaltungen immer eine Sonderbehandlung und möchte ständig im Mittelpunkt stehen?
-
- Wieso freut er sich wenn sein Landsmann keinen Erfolg hat?
-
- Warum verspricht er ohne sein Wort halten zu können?
- Warum ist das Lästern und der Neid zum Nationalsport geworden?
Eine genaue Antwort haben wir leider nicht finden können. Eine Theorie jedoch fanden wir dennoch interessant. Schenkt man nämlich dem Psychologen Matthäus Giosafat Glauben, spielt für dieses Verhalten die Erziehung, die Familienverhältnisse, aber vor allem die Mutter eine große Rolle. „Du bist so wie du dich verhältst und du urteilst auf Grund von fehlender Liebe”, sagt er in vielen seinen Interviews. Da viele Mütter in den vergangenen Jahren nicht berufstätig waren, widmeten sie unheimlich viel Zeit vor allem ihren Söhnen. Diese Sonderbehandlung hat nichts mit echter Liebe und Zuneigung zu tun, sondern eher mit Abhängigkeit. Denn laut Giosafat, kann ein Mensch der nicht aufrecht liebt, weil er es nie richtig gelernt hat, auch nicht aufrecht teilen. Das ist keine Basis für eine gut funktionierende Gesellschaft!