TEXT: Ευρώπη Σοϊλεμέ, Φώτο: Νικόλαος Ράδης
Αποκλειστική συνέντευξη στο ΕΤΣΙ!
Ελευθερία Αρβανιτάκη, η λογίστρια της Ικαρίας που συναντάει το πεπρωμένο της το καλοκαίρι του 1980 στη Σκόπελο.
Eκείνο το καλοκαίρι, η «Οπισθοδρομική Κομπανία» την εντάσσει στο δυναμικό της, γεγονός που όπως αποδείχθηκε ήταν «το δέκα το καλό» για το μουσικό πεντάγραμμο. Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν 37 ολόκληρα χρόνια γεμάτα επιτυχίες, με διεθνείς διακρίσεις και σεβασμό στον πολιτισμό της χώρας που την ανέδειξε. Μια γυναίκα με βελούδινη φωνή, ένα μαγκάκι του Πειραιά, μια αέρινη παρουσία με βλέμμα καθαρό που καταφέρνει να ξεχωρίζει και να μαγεύει. Όνειρό της να γίνει αρχαιολόγος, αν και από μικρή έπαιζε μπαγλαμαδάκι και κιθάρα, δείχνοντας έστω και δειλά την πορεία που θα ακολουθούσε. Το ραντεβού μας πραγματοποιήθηκε στο Πόρτο Ελιά, στο εστιατόριο που η ίδια μαζί με τους συνεργάτες της επέλεξαν να περάσουν στιγμές χαλάρωσης, με καλό κρασί και ελληνική κουζίνα μετά από μία πετυχημένη συναυλία που δόθηκε στην πόλη της Στουτγκάρδης.
Η καριέρα της ξεκινά το 1980 όταν έγινε μέλος στην «Οπισθοδρομική Κομπανία», μια μπάντα φοιτητών που έπαιζε ρεμπέτικα και λαϊκά, ερασιτεχνικά, σε διάφορα κέντρα της Αθήνας. Μια εποχή που η ίδια χαρακτηρίζει ως την ωραιότερη, παραγωγικότερη και πιο κεφάτη περίοδο της ζωής της. Άνηκε σε ένα γκρουπ που ενδιαφερόταν πάρα πολύ για την παραδοσιακή μουσική και το ρεμπέτικο, μια ομάδα η οποία έβρισκε και παρουσίαζε παλιά λιγότερο γνωστά κομμάτια.
Το 1985, όταν διαλύθηκε η «Οπισθοδρομική Κομπανία», ξεκινάτε την προσωπική σας διαδρομή στο ελληνικό τραγούδι. Ήταν εύκολη αυτή η μετάβαση; Το εύκολο και το δύσκολο είναι κάτι σχετικό. Τότε, ήταν αυτονόητο ότι έπρεπε να κάνεις παραστάσεις 6 ημέρες την εβδομάδα. Όταν αποφασίσαμε να διαλύσουμε την ομάδα γιατί είχε επέλθει το πλήρωμα του χρόνου, με την επιμονή του Χρήστου Νικολόπουλου ξεκίνησα μία προσωπική πορεία. Εκεί συνάντησα το Σταμάτη Σπανουδάκη, αφετηρία του προσωπικού μου ταξιδιού στη μουσική, που κρατάει μέχρι και σήμερα.
Το 1997 φιλοξενείστε στο εξώφυλλο του περιοδικού Folk Roots, ενώ υπάρχει και τετρασέλιδο για εσάς άρθρο. Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε αυτό το άρθρο για την μετέπειτα πορεία σας;
Είναι μία στιγμή που μου αλλάζει όλη την καριέρα, γιατί από αυτό το άρθρο ενδιαφέρονται όλα τα φεστιβάλ του εξωτερικού και ξεκινάει μια πορεία για εμένα σε όλο τον κόσμο που κρατάει μέχρι σήμερα. Ένα άρθρο σε αυτόν τον ευρύτερο κόσμο, που λέγεται World Music μου άνοιξε ένα νέο δρόμο και έζησα μέσα από αυτό συναντήσεις με πολύ σπουδαίους μουσικούς, πολύ σπουδαίες φωνές, με μεγάλους παραγωγούς σε πολύ σπουδαία θέατρα.
Πήρατε μέρος και στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Μιλήστε μου για αυτή την εμπειρία. Δε νομίζω να το ξαναζήσουμε. Είναι η στιγμή που παίζω στο μεγαλύτερο κοινό που έχω παίξει ποτέ, σε μια εργασία που ήθελε μήνες για να ολοκληρωθεί. Και εκεί βλέπεις πώς μέσα από μία τόσο μεγάλη οργάνωση γίνεσαι γνωστός σε όλο τον κόσμο.
Από τις δισκογραφικές σας δουλειές ποια ξεχωρίζει για εσάς; Ποια θεωρείτε ότι στάθηκε σταθμός στην καριέρα σας ή ποια είναι η πιο αγαπημένη σας;
Θα ξεκινήσω με την «Οπισθοδρομική Κομπανία», μετά έρχεται ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος, θα σταθώ στο «Μένω εκτός» στα «Τραγούδια για τους μήνες», «Τα κορμιά και τα μαχαίρια», «Εκπομπή»” και ναι υπάρχουν CD τα οποία μου έχουν στιγματίσει την πορεία.
Πώς βλέπετε τα μουσικά δρώμενα στην Ελλάδα; Γιατί δεν ασχολείται σήμερα ο καλλιτέχνης τόσο με την προώθηση ενός CD; Υπάρχουν σουξέ; Αυτό που βλέπω είναι ότι υπάρχει μία αναβίωση του ρεμπέτικου τραγουδιού, το οποίο είναι και μέρος της κουλτούρας μας. Πιστεύω ότι είμαστε σε μία περίοδο που δεν υπάρχουν σουξέ, κάποτε το CD απεικόνιζε το μέγεθος απήχησης και επιτυχίας, το σουξέ δηλαδή. Σήμερα απλά χρησιμοποιείται σαν Visit Card, δείχνει δηλαδή τι έχεις κάνει ως καλλιτέχνης.
Να κυνηγάτε με
πάθος και πόθο αυτό που αγαπάτε, τίποτα άλλο.
Πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας; Πιστεύετε ότι η ανάπτυξη θα αργήσει να έρθει; Ναι, πιστεύω πως η ανάπτυξη θα αργήσει να έρθει και οι δυσκολίες θα συνεχιστούν. Ακόμη και φέτος η κατάσταση επιδεινώνεται. Αυτό φαίνεται στην καθημερινότητα της ζωής μας. Παρόλα αυτά υπάρχει ένα „κλείσιμο ματιού“, μια ηλιαχτίδα φωτός πως από κάπου πιανόμαστε.
Σαν μητέρα δύο παιδιών που είστε θα ήθελα να στείλετε ένα μήνυμα στους νέους που προσπαθούν αν δημιουργήσουν κάτι στη ζωή τους; Να κυνηγάνε με πάθος και πόθο αυτό το όποιο αγαπάνε, τίποτα άλλο. Μερικές φορές η φυγή είναι αναγκαία με τις δυσκολίες που υπάρχουν τώρα στην Ελλάδα. Αν εκεί μας οδηγεί η ψυχή μας ας το κάνουμε το βήμα, αρκεί να γίνουμε πρώτοι σε αυτό που αγαπάμε.
Είμαι κι εγώ μια Ελληνίδα που λόγω κρίσης ήρθε στην Στουτγάρδη. Πώς κρίνετε τον διωγμό των Ελλήνων από τη χώρα τους λόγω ανεργίας;
Έχω την εντύπωση ότι όλα γίνονται για το καλύτερο των ανθρώπων που τολμάνε να διεκδικήσουν, να τσαλακωθούν και να χτίσουν μια νέα ζωή από την αρχή. Με την πρώτη ευκαιρία όμως η επιστροφή θα είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε εμάς που είμαστε στην Ελλάδα και περιμένουμε. Μια επιστροφή δική σας με μεγαλύτερες εμπειρίες και χωρίς συμβιβασμούς θα είναι νέα πνοή στην κουρασμένη πατρίδα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια. Τι ετοιμάζετε;
Τελειώνοντας την περιοδεία της Ευρώπης επιστρέφω στην Αθήνα , ηχογραφώ ένα τραγούδι και ξεκινάω το Φεβρουάριο να τραγουδάω στο Gazarte στο Γκάζι.
Αν σας ζητούσα να χαρακτηρίσετε τον εαυτό σας με 3 λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές; Συνεπής σε αυτά που πιστεύω, ανασφαλής για αυτά που θέλω, αποφασισμένη για αυτά που επιθυμώ.
Ευχές για το 2018; Εύχομαι υγεία, προσμονή για το καλύτερο, γενναιοψυχία και γενναιοδωρία
Πως θέλετε να σας θυμούνται; Θέλω όσο γίνεται τα τραγούδια μου να διαρκέσουν στο χρόνο.
Αγαπημένος σας χορός; Το τσιφτετέλι.
Eleftheria Arvanitaki
Eleftheria Arvanitaki gehört zu den erfolgreichsten Künstlern Griechenlands. Ihre klare und emotionale Stimme verbindet Lyrik mit anspruchsvollen Instrumentierungen und traditionellen sowie zeitgenössischen Einflüssen aus Griechenland und dem Mittelmeerraum.
Ihre beeindruckende Live-Präsenz gepaart mit einer ausdrucksstarken Stimme, die auch noch in den leisesten Nuancen eine ungeheure Wirkung entfaltet, bescherten ihr bei ihren Auftritten in Deutschland viel bejubelte Konzerte. Eleftheria Arvanitaki ist am 17. Oktober 1957 in Piräus geboren und begann ihre Karriere 1980 auf Skopelos mit der Band „Opisthodromiki Kompania”. Sie singt ausschließlich in griechischer Sprache und ihre Musik ist sehr stark von der traditionellen griechischen Musik geprägt, wird aber in Griechenland eher der Popmusik zugeordnet. Sie trat zusammen mit anderen Sängerinnen 2004 bei den Feierlichkeiten zum Abschluss der Olympischen Spiele in Athen auf. Seit November 2013 tritt Eleftheria Arvanitaki zusammen mit Alkistis Protopsalti in Griechenland in einer Reihe von Konzerten auf. Im Februar 2014 trat sie in der ausverkauften New Yorker Carnegie Hall auf. 2017 ging sie in Deutschland auf Tour. Seit fast 37 Jahren steht Eleftheria Arvanitaki auf der Bühne und scheint kein bisschen müde zu werden.